“அரசியலமைப்புச் சட்டத்தைக் காப்பாற்று” போன்ற முழக்கங்களுக்குப் பின்னால் அணிவகுத்து, இந்தியாவின் அரசியலமைப்பு விழுமியங்களின் பாதுகாவலராக இந்திய தேசிய காங்கிரஸ் தொடர்ந்து தன்னை முன்னிறுத்திக் கொள்கிறது. இந்த விவரிப்பு 2024 மக்களவைத் தேர்தலில் கட்சிக்கு 99 இடங்களைப் பெற உதவியது – 2014 முதல் அதன் சிறந்த செயல்திறன்.
இருப்பினும், இந்தக் கூற்று காங்கிரஸின் வரலாற்றுப் பதிவுக்கு முரணானது என்று விமர்சகர்கள் வாதிடுகின்றனர்-குறிப்பாக டாக்டர் பி.ஆர் உடனான அதன் அமைதியற்ற உறவு. அம்பேத்கர் மற்றும் அரசியலமைப்பு தலையீடுகளின் பாரம்பரியம் ஜனநாயக நிறுவனங்களை அடிக்கடி பலவீனப்படுத்தியது.
அம்பேத்கரும் காங்கிரஸும் காங்கிரஸுக்கும் டாக்டர் பி.ஆருக்கும் இடையிலான கருத்தியல் உரசல். அம்பேத்கர் கிட்டத்தட்ட ஒரு நூற்றாண்டு பழமையானவர். 1930களில் அம்பேத்கரின் தலித்துகளுக்கு தனித் தொகுதிகள் வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை மகாத்மா காந்தி எதிர்த்து, சாகும்வரை உண்ணாவிரதம் இருந்தார். அம்பேத்கர், அழுத்தத்தின் கீழ், பூனா ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டார், ஒதுக்கப்பட்ட இடங்களுடன் கூட்டு வாக்காளர்களுக்கு தீர்வு காணும் – பல தலித்துகள் ஒரு சமரசம் நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டதாகக் கண்டனர். முரண்பாடாக, அரசியலமைப்பை வடிவமைப்பதில் அம்பேத்கரின் முக்கிய பங்கு இருந்தபோதிலும், காங்கிரஸ் அவரை அரசியல் நிர்ணய சபைக்கு ஒருபோதும் பரிந்துரைக்கவில்லை. முஸ்லீம் லீக்கால் வசதி செய்யப்பட்ட வங்காளத்தில் இருந்து ஒரு இருக்கை வழியாக அவர் நுழைய வேண்டியிருந்தது. பிரிவினைக்குப் பிறகுதான் அவரது முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்த காங்கிரஸ், பம்பாயிலிருந்து அவரைத் தேர்ந்தெடுக்க முடிந்தது.
சட்ட அமைச்சராகவும், அரசியலமைப்பு வரைவுக் குழுவின் தலைவராகவும் இருந்த அம்பேத்கர், நேருவின் அமைச்சரவையில் இருந்து குறிப்பிடத்தக்க பின்னடைவை எதிர்கொண்டார். இடஒதுக்கீடுகளின் அளவு மற்றும் நிரந்தரத்தன்மையை நேரு எதிர்த்தார், இன்றும் மீண்டும் தலைதூக்கும் சாதாரணமான வாதங்கள் பற்றிய கவலைகளை மேற்கோள் காட்டினார். இந்து தனிநபர் சட்டங்களை சீர்திருத்த அம்பேத்கர் ஆர்வத்துடன் முன்வைத்த இந்து கோட் மசோதா, நேருவின் அரசாங்கத்தால் ஸ்தம்பித்தது மற்றும் நீர்த்துப்போகச் செய்யப்பட்டது, இறுதியில் 1951 இல் அம்பேத்கரின் ராஜினாமாவுக்கு வழிவகுத்தது. தொடர்ந்து நடந்த தேர்தல்களில், காங்கிரஸ் அம்பேத்கருக்கு எதிராக வேட்பாளர்களை நிறுத்தி அவரைத் தோற்கடிக்க தீவிரமாக பிரச்சாரம் செய்தது. அம்பேத்கரின் பட்டியலிடப்பட்ட சாதிகள் கூட்டமைப்பை எதிர்கொள்வதற்கு இணக்கமான தலித் தலைவர்களையும் அமைப்புகளையும் கட்சி முட்டுக் கொடுத்தது, இந்த நடவடிக்கையானது சுதந்திரமான தலித் அரசியல் வலியுறுத்தலை நீர்த்துப்போகச் செய்ததாக விமர்சகர்கள் கூறுகின்றனர்.
அரசியலமைப்புத் திருத்தங்கள் மற்றும் மையப்படுத்தப்பட்ட கட்டுப்பாடு காங்கிரஸின் அரசியலமைப்பு ஒருமைப்பாடு பற்றிய சொந்தப் பதிவும் சரிபார்க்கப்பட்டது. 1951 இல் நேருவின் முதல் திருத்தம் பேச்சு சுதந்திரத்தை குறைத்தது – அம்பேத்கர் வெளிப்படையாக விமர்சித்தார். ஆனால் இந்திரா காந்தியின் எமர்ஜென்சியின் போது (1975-77) மிகவும் வெளிப்படையான துஷ்பிரயோகம் நடந்தது, 39 மற்றும் 42 வது திருத்தங்கள் பிரதமரை நீதித்துறை ஆய்வில் இருந்து தனிமைப்படுத்தவும் அரசியலமைப்பின் அடிப்படை கட்டமைப்பை மாற்றவும் நிறைவேற்றப்பட்டன. இந்த நேரத்தில், காங்கிரஸும் 356 வது பிரிவை ஆயுதமாக்கியது, எதிர்க்கட்சி தலைமையிலான மாநில அரசாங்கங்களை விருப்பப்படி பதவி நீக்கம் செய்து, அதன் மூலம் இந்தியாவின் கூட்டாட்சி கட்டமைப்பை பலவீனப்படுத்தியது. தேர்தல் ஆணையம் போன்ற அமைப்புகள் இறுக்கமான நிர்வாகக் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் இருந்தன, மேலும் அரசியலில் கட்சி விலகல்களையும் பணபலத்தையும் கட்டுப்படுத்தும் சீர்திருத்தங்கள் தாமதமாகவோ அல்லது நீர்த்துப்போகவோ செய்யப்படுகின்றன.
இன்று காலதாமதம் மற்றும் மறுப்பு வரலாறு, காங்கிரஸ் தலைவர்கள் ஜாதி மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு மற்றும் “ஜித்னி அபாடி, உத்னா ஹக்” (மக்கள் தொகை விகிதத்தில் உரிமைகள்) பற்றி பேசுகின்றனர். ஆனால் வரலாற்று ரீதியாக, காங்கிரஸ் அரசுகள் அந்த வழியில் செல்ல தயக்கம் காட்டின. 1980 இல் சமர்ப்பிக்கப்பட்ட மண்டல் கமிஷன் அறிக்கை, இந்திரா மற்றும் ராஜீவ் காந்தியின் ஆட்சியில் ஏறக்குறைய பத்தாண்டுகளாக கிடப்பில் போடப்பட்டது. இது காந்தி அல்லாத காங்கிரஸ் பிரதமர்-பி.வி.யால் மட்டுமே செயல்படுத்தப்பட்டது. நரசிம்மராவ்-1990களில். பல தசாப்தங்களில் முதல் தலித் காங்கிரஸ் தலைவராக மல்லிகார்ஜுன் கார்கேவை நியமிப்பது போன்ற சமீபத்திய நகர்வுகள் கூட பலரால் அடையாளமாக பார்க்கப்படுகின்றன. கட்சியின் உயர்மட்டத் தலைமைக்குள் அவரது அதிகாரத்தின் உண்மையான அளவு பற்றிய கேள்விகள் உள்ளன.
பிஜேபியின் எதிர்கதை இதற்கிடையில், அம்பேத்கரின் மரபு-பெயரிடுதல், “பஞ்சதீர்த்” போன்ற திட்டங்களை ஊக்குவித்தல் மற்றும் திரௌபதி முர்மு மற்றும் ராம்நாத் கோவிந்த் போன்ற தலைவர்களை மிக உயர்ந்த அரசியலமைப்பு அலுவலகங்களுக்கு உயர்த்தியதன் உண்மையான ஜோதியாக பாஜக தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொண்டுள்ளது. விமர்சகர்கள் இதை மூலோபாய டோக்கனிசம் என்று கருதுகின்றனர், ஆனால் தலித் மற்றும் பழங்குடி சமூகங்களில் பலருக்கு இது பிரதிநிதித்துவத்தில் உறுதியான மாற்றத்தைக் குறிக்கிறது.
அரசியலமைப்பைப் பாதுகாப்பதில் காங்கிரஸின் புதிய உறுதிப்பாடு அதன் வரலாற்று முடிவுகளுடன் அமைதியின்றி அமர்ந்திருக்கிறது – அம்பேத்கரை எதிர்ப்பது மற்றும் அவரது சீர்திருத்தங்களை அவசரநிலையின் போது அரசியலமைப்பை மாற்றுவது மற்றும் சமூக நீதி நடவடிக்கைகளை தாமதப்படுத்துவது வரை. எந்தக் கட்சியும் குறைபாடற்ற சாதனையைக் கோர முடியாது என்றாலும், அம்பேத்கரின் பாரம்பரியத்தை வலியுறுத்துவது, சீரான நடவடிக்கையுடன் பொருந்தினால் மட்டுமே எடையைக் கொண்டுள்ளது. புதுப்பிக்கப்பட்ட அரசியலமைப்பு விவாதங்களின் சகாப்தத்தில் இந்தியா செல்லும்போது, கடந்த காலம் ஒரு கண்ணாடியாகவே உள்ளது-காங்கிரசுக்கு அந்த பிரதிபலிப்பு சிக்கலானது.