திருமாங்கல்யம் (தாலி) என்பது ஒரு மங்கையின் வாழ்க்கையின் பெருமைமிக்க அடையாளம். இது ஒரு பெண்ணின் திருமணத்தின் புனிதத்தையும், மகாலக்ஷ்மியின் வாசத்தையும் சுட்டிக்காட்டுகிறது. ஆதிகாலத்தில் மஞ்சள் கயிற்றில் மஞ்சள் கிழங்கை கட்டி தாலி பயன்படுத்துவதே வழக்கமாக இருந்தது. பின்னர் தங்கம் பரவலாகப் புழக்கத்தில் வந்ததால், தங்கத்தில் தயாரிக்கப்பட்ட தாலி உபயோகிக்கப்பட்டது.
சமூகத்தின் மாறுபாடுகளுக்கேற்ப, தாலிகளின் வடிவங்களும் மாறின. சைவ மரபில் சிவலிங்கம் அல்லது அம்பாள் வடிவம் கொண்ட தாலிகள் காணப்படுகின்றன; வைணவ மரபில் திருமண் வடிவம் அல்லது துளசிமாடம் இருக்கும். ஒவ்வொரு தாலியும் அந்த சமூகத்தின் அடையாளம் மட்டும் அல்ல, அதன் ஆன்மீக தார்மீக பொருளையும் வெளிப்படுத்துகிறது.
இறந்தவளின் தாலி: இது யாருக்கு உரியது?
ஒரு பெண் இறந்த பிறகு, அவர் அணிந்திருந்த தாலி யாருக்கு உரியது என்பதில் பொதுவாக குழப்பம் இருக்கும். ஜோதிட சாஸ்திரத்தின் அடிப்படையில், அந்த தாலி மகளுக்குச் செல்ல வேண்டும். மகள் இல்லாத பட்சத்தில், அது மகனின் மனைவியிடம் (மருமகளிடம்) செல்வதே வழக்கம்.
ஆனால் அந்தத் தாலியை அப்படியே மீண்டும் தாலியாக உபயோகிப்பது தவிர்க்க வேண்டும். தாலியை அப்படியே அணிவது அல்லது மோதிரமாக மாற்றி பயன்படுத்துவது ஜோதிடத்தின் அடிப்படையில் தவறாகக் கருதப்படுகிறது.
இறந்தவரின் தாலியில் உள்ள தங்கத்தை உருக்கி, அதை வேறு விதமாக வடிவமைத்துப் பயன்படுத்துவது தான் சரியான வழி. அது மோதிரமாகவோ, டாலராகவோ, அல்லது புதிதாக உருவாக்கப்படும் திருமாங்கல்யத்தில் இணைத்தோ பயன்படுத்தலாம்.
ஆன்மீக ஆழம்
திருமாங்கல்யம் குரு மற்றும் சுக்கிர கிரகங்களின் ஆற்றல்களால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஒன்று. அந்த தங்கத்தைக் மாற்றி அணிந்தாலும், அதன் சுப பயன்களில் எந்தக் குறையும் ஏற்படாது. அதற்கு மேலாக, இறந்தவரின் பரிபூரண ஆசீர்வாதமும் கிடைக்கும் என்கிறது ஐதீகம்.
தாலியின் புதிய புனிதம்
தாலி என்பது ஒருவரின் வாழ்வின் புனித கயிறு. ஆனால், ஒருவரின் மரணத்திற்குப் பிறகும், அது புதிய வடிவத்தில் உயிர் பெறும் என்று நினைத்தாலே, அதில் உள்ள ஆன்மீகத் தூய்மையை உணர முடியும். அதனால்தான் இறந்தவரின் தாலியை அப்படியே பயன்படுத்துவதைத் தவிர்ப்பதையே சாஸ்திரம் பரிந்துரைக்கிறது.
திருமாங்கல்யம் என்பது வெறும் நகை அல்ல. அது வாழ்க்கையின் புனிதம். அதனால்தான் அதை எப்படி கையாள வேண்டும் என்பதில் ஆன்மீகத் தரமும் கலந்து உள்ளது.